Praca ludzka w epoce pozytywizmu

W epoce pozytywizmu praca człowieka odgrywała nadrzędną i szczególną rolę.  Epoka ta przedstawia pracę ludzką jako element niezbędny w życiu i funkcjonowaniu każdej jednostki oraz całego społeczeństwa.  Chyba każdy z nas pamięta z lekcji języka polskiego dwa pojęcia, które stanowiły główny element pracy w tamtejszym okresie.

Pierwszym z nich jest pojęcie pracy organicznej, zgodnie z którym społeczeństwo utożsamiane było z organizmem, którego każdy nawet najmniejszy organ musi prawidłowo funkcjonować. Z pracą organiczną związane jest również pojęcie utylitaryzmu, czyli wykonywania swojej pracy dla wspólnego dobra. Założenie to miało na celu zmotywować jednostki do pracy dla dobra ogółu, a ściślej ujmując bycia użytecznym dla państwa.

Kolejnym ważnym pojęciem w epoce pozytywizmy było określenie pracy u podstaw. Termin ten zakłada, że państwo powinno edukować oraz uświadamiać najniższe warstwy społeczne w celu zmotywowania ich do pracy, która przyniesie korzyści dla całego narodu.

Epoka pozytywizmu to przede wszystkim kult pracy ludzkiej. Praca wykonywana przez jednostki stanowiła podstawowe kryterium ich wartości, celem pracy ludzkiej było bowiem nie tylko własna satysfakcja i dobrobyt,  ale również wzbogacenie się państwa.

Pozytywistyczne podejście do wykonywania pracy znajduje również   odzwierciedlenie w czasach współczesnych. Pomimo tego, że praca służy człowiekowi do zaspokajania jego podstawowych potrzeb, ma również ogromne znaczeniu w życiu i funkcjonowaniu całego społeczeństwa oraz państwa.